.jpg)
Նորից ինչ որ մի բան ստիպում է ԿԱՐՈՏԵԼ տխրությունը ,կարծես հոգուս երակնները այդ թմրանյութի կարիքն ունեն ,աչքերս անվերջ որոնում են անզգայացած իմ պատկերի մեջ այդ տխրություն կոչվող թմրանյութի վերջին նշույլնները,բայց ինչո՞ւ ,ախր տխրությունը սպանում է ,եղած թե չեղած ,երբ լինում է նա ցավեցնում է ,իսկ երբ չի լինում սկսկում ես ԿԱՐՈՏԻՑ մեռնել ....կարոտել եմ ՏԽՐՈՒԹՅուՆԸ.........
Դողացող մատներս սկսում են սառել ,միայնությունը անգամ չեմ զգում ,կարծես ոչինչ չկա ,ու չի էլ եղել ,կարծես հիմա եմ հասկանում ,որ այն ամենը` ինչը ԻՄՆ Է ,առանց նրա չեմ կարող ,անգամ ցավը .
ինչ դատարկ է ,ցավնել է ԼՔԵԼ ինձ ,ոչ մի կերպ նրա շոյանք չեմ զգում հոգուս պատերին ,պարզապես նրա դատարկ տեղերն են ցավում ,մռմռում ,ու ԱՆԶԳԱՅԱՑՆՈՒՄ...........
գուցե ճիշտ է շատ ցավալուցեն անզգայանում ,դատարկվում ,ու ինչու չէ `ԳՈՒՑԵ ՆԱև մահանում....
երանի նորից գգվեի տխրության կրծքին ,աչքերս փակեի ու նորից զգայի նրա ներկայությունը ,մարմնիս ամեն մի բջիջով ցավաի ,միայն թե չանզգայանաի ,զգայի ,զգայի ու ԶԳԱՅԻ..........
Տխրությունը ընտելացրել է իրեն ,իսկ հիմա նրանել կորցրեցի ,ին՞չ անեմ ,զրկվեցի այդ թմրանյութից ,ինչո՞վ ներարկեմ դատարկ հոգիս ,ին՞չը նորից ինձ կթողնի զգամ ,ին՞չ անեմ ,ինչպե՞ս լցնեմ դատարկությունս ...
Բայց մաշվել է հոգիս ,նրա մեջքը կորացել է ,աչքերը հոգնել,իսկ սիրտը սկսել է չզարկել ,ինչ դժվար է երբ ՍՈՎԱԾ ԵՍ ,ա՜խ չէ ,ինչ դժվար է ԵՐԲ ԴԱՏԱՐԿ ԵՍ ,երբ պատերդ լոկ հիշողություններ են ,առանց կարոտի ,միայն հիշում ես ,չես կարոտում ,չես զգում ,պարզապես հիշում ես .իսկ միգուցե այսպես էլ մնամ ,գուցե հոգիս մահացած քայլեմ ,սառած դեմքով ԺՊՏԱՄ ,ա՜խ միթե կարող եմ ԺՊՏԱԼ ,միթ՞ե ինչ որ մի բան կարող է ինձ ստիպել ժպտալ....
Պոռնիկի պես ՊՈՌՆԻԿ գիշեր եմ որոնում ,այս այն կողմում դատարկ մարմինեմ որոնում ,որ տիրեմ ու տիրվեմ ,զգամ ու ՏՆՔԱՄ ,քրտնեմ ու ՔՐՏԵՑՆԵՄ ,ո՞վ ինձ կտրվի ,իսկ գուցե ով ինձ ԿՏԻՐԻ ,այս խառնաշփոթ միայնության մեջ ,ո՞վ ինձ ԿՇՈՅԻ ,ու կգրկի ,իսկ միգուց՜ե ,ա՜խ չգիտեմ ,իսկ միգուցե ՈՉԻՆՉ,գուցե պարզապես ԼՌԵՄ ու ոչինչ չանեմ ,չշարժվեմ ,ա՜խ ընտալացնում են իսկ հետո ԼՔՈՒՄ ,ինչ ՏԱՐՕՐԻՆԱԿ Է չ՞է................
.jpg)
տու՜կ տու՜կ տո՜ւկ ժամանակը ՍՊԱՍՌՈՒՄ է ինձ ,արնոտում սիրտս ,խլելով ու քարշ տալով այն ամենը ինչ ունեմ .ա՜խ տուկ տուկ տու՜կ ,գժվել եմ ,խենթացել ,չէ ԱՆԳԶԱՅԱՑԵԼ ԵՄ ,ինչին ընտելացել եմ ԴՐԱՆԻՑ ԼՔՎԵԼ ԵՄ ,իսկ միգուցե `ՏՈՒ՜Կ ՏՈՒԿ ՏՈՒ՜Կ ,ոչ ոք իմ առաջ ոչ մի դուռ չի բացում ,ին՞չ է ԴԱՏԱՐԿՎԵԼ Է ԱՇԽԱՐՀԸ,իսկ երբ դատարկ ես ,իրոք դատարկ է ամեն բան ,աշխարհը ,դռներն ու ՀՈԳԻՆՆԵՐԸ ........
իսկ միգուցե ծխեմ ,գուցե ծուխը կլցնի դատարկ պատերս ,կթմրանից ցավս,կանցնի փոքր ինչ ՄՌՄՌՈՑԸ ,իսկ միգուցե իրոք ծխեմ ,կտա՞ք ինձ ԾԽԱԽՈՏ ,հայելու առաջ ինքս ինձանից ՄԻ ԿՈՒՄ ծխախոտեմ աղերսում ,դողացող մատներով հայելու մեջ շոյում ինքս ինձ ,ա՜խ երանի հայելու առաջ մեկ այլ ուրիշ լիներ ,շուրթերս մոտեցնեի ,միամիտի պես աչքերս փակեի ,այնպես համբուրվեի կարծես առաջին անգամ եմ համբուրվում ,իսկ հետո կրքի մեջ թաթախված մատներով սկսկեի նրա մատները շոյել ,հետո տանել շուրթերին մի պահ ուժեղ տնքալ , ու աչքերը փակել ,զգալով դատարկ ու դատարկվող ԿԻՐՔՍ..........
խնդրում եմ մի կում ծխախոտ ,փոքր ըհհ՜հհհհհ՜հհ մմի կում ,ըհհ՜հհհհ՜հ ,տնքում եմ ծխախոտը զգում եմ ,նա ընտելանում ինձ,նա իմ մատներն է զգում ,նա ինձ....... ըհհհհ՜հ սիրում է ,ես թմրանում եմ ,ներսս,դատարկ ներսսս լցվում է ,ահհհհհհհհհհ՜հ,ըհհհհհհհհհհ՜հհհ ,նա միակն է ով չի լքում ինձ.........նա ինձ է տվլ ,նրան իմ ներսում եմ ԶՖՈՒՄ ,նա իմ ներսում է ,լցվում է դատարկ ՀՈԳՈՒՍ մեջ ,ու մի պահ վառում ,ու ցավ տալիս ,բաըց ստիպում Է ԶԳԱԼ........
ԸՀՀՀՀՀՀՀ՜ՀՀՀՀՀՀՀ՜ՀՀՀՀՀՀՀ՜ՀՀ
Ինձ հետ մնաց կյանքում մի ԿՈՒՄ գինին ,մոխրացած ծխախոտնները ,ու ես ,ցավն էլ անգամ ինձ լքեց,ինչ տգեղ է դատարկ ու ազնգա լինելը ...png)
թմրել եմ ուզում ,ինչ որ բանից թմրել ,ասենք խելքս թրցնել ,ինչպես այն մեկը ,ով առաջին անգամ է կյանքում սիրահարվում ,այն մեկը ով գիշերնները կրքի գրկում ոչինչ չի զգում բացի հաճույքից ,ասենք այն,չ՛է ,միգուցե անզգայացած մնալն է ԳԵՂԵՑԻԿ ,չտեսնելն ու չզգալնել է գեղեցիկ ,չ՛է ,ոչինչել գեղեցիկ չէ ,պարզապես կա ,քոնն է ,իմն է ,առանց որի գուցե չենք կարող ,մնում է միայն աչքերը փակել ,սպասել գուցե առավոտը այլևս ՉԳԱ,գուցե գիշերը հավերժ ՄՆԱ................
սենյակում բացի միայնության տնքոցիցի ոչինչ չկա ,ոչ մի ձայն չի լսվում ,կարծես միայնությունը տրվել է ինձ ,իսկ լռությունը որորշել խոսել ` ըահհհհհ՛հհհ ,տնքում է ԳԻՇԵՐԸ ,ազդրերը բացած քամվում ,դատարկ ԳԻՇԵՐԸ ,դատարկ ու ՄՌՄՌԱՑՈՂ գիշերը .........
հարբած սենյակում մոլորվում եմ ,մի փոքր սենյակում մոլորվում եմ ,մտքերս խառնվում են ,ծիծաղում եմ ,բայց ոչ անկեղծ ,տխուր էլ չեմ ,պարզապես ԱՅՍՕՐ ԴԱՏԱՐԿ ԵՄ ՈՒ անզգա,ոչինչ ինձ չի հուզում ,ոչ մի կերպ ,պարզապես տխրությունը հեռացել է ինձանից ,ինձ խաբեցին ,իբրև թե տխրությունը հեռանալիս երջանկությունն է լցվում է ,սուտ է ,ոչինչել չի լցվում ,պարզապես մատնվում ես ԴԱՏԱՐԿՈՒԹՅԱՆ ,պարզապես սկսկում ես դատարկությունից մռամռալ ,ու ՏԽՐՈՒԹՅՈՒՆ ՆՈՐԻՑ ՏԵՆՉԱԼ ,թմրամոլի պես ուզում ես նորից երակներդ լցնել ՏԽՐՈՒԹՅԱՄԲ...........ախ՜խ ցավում է ԴԱՏԱՐԿ ՀՈԳԻՍ......
ատում եմ ՄԵՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ ,այն ստիպում է ինքս ինձանից ԱՄԱՆՉԵԼ/......
ՎԱՆԻԿ ՀՈՎԱԿԻՄՅԱՆ (Անանուն)
.jpg){kind=link}
No comments:
Post a Comment