Դառն է համը....
կիսալուսինը ծովում է վառվում
երեկոները գիշեր են
իսկ լուսաբացերին չեմ հավատում .
աղոթքների մասին ոչինչ չգիտեմ
և ինչ-որ մեկը ծնկի է իջնում ծովի ափերին
և դեռ լուսինը վառվում է ծովում
ցավը դեռ նույնքան դառը համը ունի
ծխիր՜
չէ որ այլևս ոչինչ չկա անելու
դավաճան մարմին
մի կեսս ցավում է ներսից
ոչ ոք չի գրկում թուլությունս
և չի հենում իր գրկի մեջ
մարմնիս մեջ թռչուներ են ծլվում
մեռնելու վրայ են ՜
այնքան եմ ծխել
որ շնչառությունս ռիթմով է քաշվում .
և այլևս չեն արձակվում տաբատներս
մոռանալ կիրքը՜
խմիչքները՜
նստել մի մութ անկյունում
ու ծխել ՜
չէ որ այլևս ոչինչ չկա անելու .
և ահա հոգիս դուրս է նետվում բեմ
ես խաղում եմ
մի կողմում շպրտված աթոռ
հոգիս չի նստում տեղը ՜
գոռում են ծափահարությունները ականջներիս մեջ
և գիշերվա կեսին
բեմահարթակին
առանց լույսերի
թուլությունս հոսում է
և ես նման եմ սև ջրի
արնքամված երակներիս մեջ խցկում եմ ...
բեմից գոռում է լեզուս
լռությունս չի գրկում ոչ մեկի ուղեղը
և ոչ մեկի սիրտը չի գնտակահարվում խղճությամբ
և բոլորը ծափահարում են
ես հայելի եմ դիմացներին դրված
ես քո դեմքն ունեմ լսում ես ՜
և քո դեմքն ունեմ
դու էլ լսիր ՜
և այն դեմքս որ ներսից ունեմ
ծափահարությունները խցկվում են թոքերիս մեջ
և դարձյալ ծանր հազ ՜
ոչ ոք չի հասկանում թե որքան մենակ եմ ...
այսքանի մեջ....
թռչունները ծլվլում են մարմնիս մեջ
խաղաղությունն է սպանվում իմ մեջ
սև սև ՜
այն հազարավոր կոֆեները դուրս են գալիս իմ աչքերից
այն մենակության սրճեփը
որ եռում է ամեն մի արևի ծագման դիմաց
սուրճերը ՜
լսում ես ՜
մենակության սև սուրճերը ...
այն հազարավոր առավոտներից որոնք երբեք չեմ հաշվել ..
դառն է համը
իմ մարմնի
և հոգիս ուտում է մարմինս.
կիսալուսինը վառվում է ծովում
և ես ./...
գիտես ՜
բեմի ուղիղ կենտրոնում
ծափահարություններից խեղդվում եմ
սիրելիս ՜
աղոթքների մասին ոչինչ չգիտեմ ՜
և ես չգիտեմ թե ինչպես փրկվեմ այս ՝ սատանայական եսասիրությունից .........
Վեն Մաքելվին
No comments:
Post a Comment