Ինչ որ կա իմ ներսում ,ատում ես ,ինչ որ կա հոգուս մեջ թվում է թե իմը չէ ,բայց իրականում իմ եսն է,որից ուզում եմ անվերջ փախչել ,լքել ինքս ինձ,բայց մի պահ երբ նայում եմ հայելու մեջ,տեսնում աչքերս ,լցված ու տխուր ,խխճում եմ ինքս ինձ ,ամուր գրկում ,ու ինքս ինձ մեղմ ասում ,ես քեզ հետ եմ ,ինչել որ լինի.....բայց հենց այդ նույն րոպեի ուզում եմ հավատալ ,իբրև թե հայելինները խաբում են ,ու այդպես անվերջ ինքս ինձ հերքում ու խղճում եմ .
ինչ դատարկ եմ ես,առանց քեզ ,ինչ դատարկ է սենյակս,չեն լսվում քո մեղմ ոտնաձայնները,դուռը ոնց կա այդպես մնում է չի բացվում ,ու չի բացվել քո գնալուց հետո ,քանզի չեմ ուզում դուրս գալ ու զգալ որ դու այլևս չկաս,ինձ հետ չես,ուզում եմ սենյակում մնալ ,զգալ վերջին քո բույրը ,որ օրի-օրի վերջանում է ,ինչ գիտես գուցե այդ բույրի հետ նաև ես վերջանամ ,ախր առանձ քեզ ,չգիտեմ ,առանձ քո բույրի կամ հիշողությունների ես չեմ կարող,չեմ կարող ապրել ու զգալ.....
ինչ դատարկ եմ ես,առանց քեզ ,ինչ դատարկ է սենյակս,չեն լսվում քո մեղմ ոտնաձայնները,դուռը ոնց կա այդպես մնում է չի բացվում ,ու չի բացվել քո գնալուց հետո ,քանզի չեմ ուզում դուրս գալ ու զգալ որ դու այլևս չկաս,ինձ հետ չես,ուզում եմ սենյակում մնալ ,զգալ վերջին քո բույրը ,որ օրի-օրի վերջանում է ,ինչ գիտես գուցե այդ բույրի հետ նաև ես վերջանամ ,ախր առանձ քեզ ,չգիտեմ ,առանձ քո բույրի կամ հիշողությունների ես չեմ կարող,չեմ կարող ապրել ու զգալ.....
Մենակությունից դողում է սենյակիս լռությունը ,դողում ու մսրում եմ ես,այդ խիտ մենակությունից ,որին դիպչելիս ահասառսուռ մի կարոտ սկսում է հիշողություներով մտրակել ինձ ,այդ մենակություն կոչվող մեղմ փոթորկից սկսվում է սենյակիս օդը ավերվել,ախ դժվար է շնչել ու ապրել,ինչոր մի բան խեղդում է ինձ,քո այդ բացակայությունը շնչահեղձ է անում ինձ ,ոչ սպանում է ու ոչել թողնում որ ապրեմ ,ինչ որ մի բան պակասում է իմ սենյակում ,դու ես ,դու չկաս,քո տեղն դատարկ է ,իսկ քո փոխարեն լռություն է ինձ հետ խոսում ,ես նրան լավ եմ հասկանում,նա այնքան բան ունի պատմելու ,բայց չի խոսում ,ինձ նման է վախենում է չհասկացվել ,գերադասում է լռել ,ինձ նման է ,ինձ նման ,ախ այդ լռությունը,որը սպանում է ,սպանում վերջին կաթիլ հույսս,որն այլևս չի մնացել,գիտես քո բացակայության պատճառով ամեն ինչ այլէ ,ուրիշ ու սպանիչ,ոչինչ չի ապրում ,կամ ապրում է բայց միշտ լուռ ,միայն պատուհաններս են բաց ,այնել քամու անձրևի տխրախառը արցուննքերից մաշվել են ,ճռում են արդեն,ու խաթարում լռությանս անդորը ,ես սիրում եմ ամեն բան իմ սենյակում,լուռ ու մութ ,որի օդն անգամ մաշված է ,որի ամեն մի մասնկը մաշված է ու ինձ նման մենակ ,իսկ հեռվում դրված ծաղիկնները ,չորացել են ,թառամել ու նեղացել.....մենակ են մնացել ...ամեն ինչ կարծես լքվել է քեզանից հետո...ամեն ինչ ,ամեն բան քեզանից հետո մենակ է մնացել....
Մարդիկ երջանիկ է թվում ,անհոգ,իսկ ինչ է ինձ խանգարում երջանիկ լինել,գուցե հենց մարդիկ ,գուցե հենց այդ նույն երջանկությունը խլել են ինձանից ու վերցրել իրենց,բայց ոչ ,դու ես խլել ,դու ես երջանիկ ,հենց դու ես խանգարում ինձ երջանիկ լինել,դու ես գուցե իրոք մեղավոր....բայց չէ ,դու ինչ մեղավոր ես,ես եմ քեզ սիրում ,ոչ թե դու ,ախ ոչ ոք չի խլել իմ երջանկությունը ,պարզապես ես այն փոխել եմ սիրո հետ ,երջանկությունս տվել եմ,որ սեր առնեմ....
չէ ես չեմ ափսոսում ,պարզապես գիտես ես ինքս ինձանից արդեն սոսկում եմ,սիրելով ,պաշտելով սոսկում եմ ես ,դու կաս իմ մեջ,իմ ներսում ,ես ատում եմ ինձ քեզ ունենալու ու քեզ սիրելու համար ,ատում եմ ԳԻՏԵՍ....ատում եմ ինձ,որ քեզ սիրում եմ ....
ինչ անեմ ,ինքս ինձանից ուր փախչեմ ,գիտես ես չգիտեմ ոչինչ ,թվում թե հասկանում եմ ,բայց իրականում չեմ հակսկանում ոչինչ ,բոլորն ինձ տարօրինակ են թվում ,բոլորն ինձ միապաղաղեն թվում ,ոչ տարբեր են մեկը մյուսից ,ոչ յուրահատուկ են ,բոլորն իրար նման են ,իսկ միգուցե ես ել եմ բոլորին նման ,ախ չէ ,ես շատ տարբեր եմ ,անտանելի ձևով եզակի.....
Ինչ տարօրինակ է կյանքը ,ինչ որ մի տեղ գեղեցիկ,ինչ որ մի տեղ շատ տգեղ,ինչ որ մի տեղ պարզունակ ,ինչ որ մի տեղ շատ անհասկանալի ,ինձ թվում է կյանքը ախ չգիտեմ երևի ես եմ պարզունակ ,կամ անհասկանալի ,որ ամեն տարօրինակ է ինձ համար ....
առավոտ է ,բացվում են աչքերս,մի կերպ ,չեն ուզում որ լուսանա ,չեն ուզում նորից սկսկվի օրը ,առանձ այն մեկի ում սիրում եմ ,առավոտ ատում եմ միայն նրա համար որ զգում եմ ,որ չկաս,ոչ ոք չկա ,ատում եմ առավոտնները ,որին հաջորդում է դատարկ գիշերնները ատում եմ ,ամեն ինչ ,երբ դու չկաս ,դու բացակա ես ............
Քեզ կարոտում եմ ,մութ ու խուլ սենյակում զգում եմ քո լուսավոր կարիքը ,քո տաք ձեռքերի մեղմ հպումը ,քեզ կարոտում եմ ,ինչ վատ է երբ կարոտում եմ ,կարճած ամեն մի թմրացնող երևույթից ինքս ինձ թմրեցնում եմ ,որ չզգամ քո բացակությունը ,ատում եմ քո բացակությունը ,ատում եմ ինքս ինձ ,ինչ անեմ ,ես ոչ թե ուզում եմ թմրել ծխախոտով ու խմիչքով,այլ ուզում եմ թմրել քո տաք ձեռքերից քո տաք մատներից ,քո տաք կրծքերից ,ինչ սառն է կյանքը ,իսկ ես չեմ մրսում ,ավելի ցավից վառվում եմ ,տժվում ,ինչպես յուղը կրակի վրա ,հալում եմ ու հարբած ինչնում ու գլորվում ,մոլորվում դատարկության մեջ ,ախ ծխախոտի ծուխը մերկապար է պարում ,խենթացնում իր շարժումով,մերկ է ու պարզ ,իր կրքով լցնում է դատարկ սենյակս ,ու խեխդում ինձ ,սպանում ,շնչահեղձ անում ,իմ մերկապարող ծուխը ,փորձում եմ գրկել նրան ,շուրթերով հպվել ,ու տիրել ,ինչ սիրուն է նա իմ մերկապարող ծուխը ,ես գժվում եմ ,այսպես եմ գժվում առանձին առանձին Գ Ժ Վ ՈՒ Մ Ե Մ ,տխրությունը ինձ առել է գիրկը ու փաղաքշում է ,շոյում անդամս ու խենթացնում ,ես գժվում եմ ,այսպ ես Ե Ս Գ Ժ Վ ՈՒ Մ Ե Մ ..............
Տնքում եմ ,խոր շունչ քաշում ,ու վայելում տխրությունը իմ գրկում ,քեզ կարոտում եմ ,բայց ում եմ կարոտում ,ինչ եմ կարոտում ,գիտես ես քեզ չեմ սիրում այնպես ինչպես դու կաս ,այլ սիրում եմ ինչպես ԵՍ եմ քեզ ստեղծել,քեզ սիրում եմ այնպես ինչպես ես եմ հորինել ,դու ուղղակի մարմին ես ,ես եմ քո մեջ հոգին դրել ու այդ հոգին սիրում ,պարզ հոգին ու անմեղ ,բայց միևնույն ժամանակ մեղավոր ,ինձ գերող ,ինձ սպանող ,ես սիրում եմ քեզ ,այնպես ինչպես ես եմ քեզ սիրում ,ոչ թե այնպես ինչպես դու կաս ,դու չես եղել ,ուղղակի ես եմ քեզ հորինել ,ատում եմ իմ հորինածը ,որ միջև այսօր չեմ մոռանում ,բայց շատ եմ ուզում մոռանալ .....................
Ձեռքս տանում եմ ու պատերին կպնելով շոյում այն ,պատերնել եմ սիրում ,սկսում եմ շուրթերս հպել նրան ,պատերիս մնացել է քո բույրը ,քո շոյը ,քո հետքերը ,իմ պատերին դու ես ,իմ անկողնում դու ես ,իմ տեղը դու ես .,ատում եմ քեզ ,բայց միևնույն ժամանակ սիրում ,անչափ սիրում ,առանձ քեզ ես չկամ ,կամ բայց քեզնով եմ լցված ,մազերս քո մազերն է ,աչքերս քո աչքերը ,դու իմ մեջ մի նրբություն ես ,որն ուտում է ինձ ,կրծում ,սպնում ....
լռում եմ ,աչքերս փակում ,ու վայելում դատարկ մութը ,լցված խեղդող ծխախաոտի ծուխով ,որորշել եմ թմրել ,որ ոչինչ չզգամ ,որ ոչինչ չհիշեմ ու չկարոտեմ քեզ ,ինձ գրկել է միայնությունը ,ինձ տիրում է տխրությունը ,ես չկամ այլևս ,ես այլևս ես չեմ ,քեզանից հետո ամեն ինչ անտանելի ուրիշ է ,տարբեր ու սոսկալի .............
թուլանում եմ ,տնքում եմ ,ինձ տիրող մթությունը ուտում է ներսիս շունչը ,ես ինձ զգում եմ խելագառ քամու պես ,մթում աչքերս օրորվում են մոլորվում եմ փոքր սենայի մեջ տեղավորված առհելի կարոտից ,ես չեմ զգում ոչինչ ,միայն գլխապտույտ,ինչ գեղեցիկէ երբ կողքից քեզ նայում ես ,նայում ես թե ինչպես ես դու տանջվում ,թե ինչպես ես խելագառի պես քեզ այն պատից մյուսը գցում ,ինքդ քեզ սպանում ,ես խելագառեմ ,այնքան գիժ ,որ սիրում եմ ինքս ինձ տանջել...
Դողում եմ ,դողում են ձեռքերս ,ոտքերս ,սիրտս ամեն ինչ իմ ներսում ցուրտ է ,քեզ չունեմ ,դատարկ եմ ,դու չկաս ,չկամ նաև ես ,ես այլևս գոյություն չունեմ ..............
չէ ես չեմ ափսոսում ,պարզապես գիտես ես ինքս ինձանից արդեն սոսկում եմ,սիրելով ,պաշտելով սոսկում եմ ես ,դու կաս իմ մեջ,իմ ներսում ,ես ատում եմ ինձ քեզ ունենալու ու քեզ սիրելու համար ,ատում եմ ԳԻՏԵՍ....ատում եմ ինձ,որ քեզ սիրում եմ ....
ինչ անեմ ,ինքս ինձանից ուր փախչեմ ,գիտես ես չգիտեմ ոչինչ ,թվում թե հասկանում եմ ,բայց իրականում չեմ հակսկանում ոչինչ ,բոլորն ինձ տարօրինակ են թվում ,բոլորն ինձ միապաղաղեն թվում ,ոչ տարբեր են մեկը մյուսից ,ոչ յուրահատուկ են ,բոլորն իրար նման են ,իսկ միգուցե ես ել եմ բոլորին նման ,ախ չէ ,ես շատ տարբեր եմ ,անտանելի ձևով եզակի.....
Ինչ տարօրինակ է կյանքը ,ինչ որ մի տեղ գեղեցիկ,ինչ որ մի տեղ շատ տգեղ,ինչ որ մի տեղ պարզունակ ,ինչ որ մի տեղ շատ անհասկանալի ,ինձ թվում է կյանքը ախ չգիտեմ երևի ես եմ պարզունակ ,կամ անհասկանալի ,որ ամեն տարօրինակ է ինձ համար ....
առավոտ է ,բացվում են աչքերս,մի կերպ ,չեն ուզում որ լուսանա ,չեն ուզում նորից սկսկվի օրը ,առանձ այն մեկի ում սիրում եմ ,առավոտ ատում եմ միայն նրա համար որ զգում եմ ,որ չկաս,ոչ ոք չկա ,ատում եմ առավոտնները ,որին հաջորդում է դատարկ գիշերնները ատում եմ ,ամեն ինչ ,երբ դու չկաս ,դու բացակա ես ............
Քեզ կարոտում եմ ,մութ ու խուլ սենյակում զգում եմ քո լուսավոր կարիքը ,քո տաք ձեռքերի մեղմ հպումը ,քեզ կարոտում եմ ,ինչ վատ է երբ կարոտում եմ ,կարճած ամեն մի թմրացնող երևույթից ինքս ինձ թմրեցնում եմ ,որ չզգամ քո բացակությունը ,ատում եմ քո բացակությունը ,ատում եմ ինքս ինձ ,ինչ անեմ ,ես ոչ թե ուզում եմ թմրել ծխախոտով ու խմիչքով,այլ ուզում եմ թմրել քո տաք ձեռքերից քո տաք մատներից ,քո տաք կրծքերից ,ինչ սառն է կյանքը ,իսկ ես չեմ մրսում ,ավելի ցավից վառվում եմ ,տժվում ,ինչպես յուղը կրակի վրա ,հալում եմ ու հարբած ինչնում ու գլորվում ,մոլորվում դատարկության մեջ ,ախ ծխախոտի ծուխը մերկապար է պարում ,խենթացնում իր շարժումով,մերկ է ու պարզ ,իր կրքով լցնում է դատարկ սենյակս ,ու խեխդում ինձ ,սպանում ,շնչահեղձ անում ,իմ մերկապարող ծուխը ,փորձում եմ գրկել նրան ,շուրթերով հպվել ,ու տիրել ,ինչ սիրուն է նա իմ մերկապարող ծուխը ,ես գժվում եմ ,այսպես եմ գժվում առանձին առանձին Գ Ժ Վ ՈՒ Մ Ե Մ ,տխրությունը ինձ առել է գիրկը ու փաղաքշում է ,շոյում անդամս ու խենթացնում ,ես գժվում եմ ,այսպ ես Ե Ս Գ Ժ Վ ՈՒ Մ Ե Մ ..............
Տնքում եմ ,խոր շունչ քաշում ,ու վայելում տխրությունը իմ գրկում ,քեզ կարոտում եմ ,բայց ում եմ կարոտում ,ինչ եմ կարոտում ,գիտես ես քեզ չեմ սիրում այնպես ինչպես դու կաս ,այլ սիրում եմ ինչպես ԵՍ եմ քեզ ստեղծել,քեզ սիրում եմ այնպես ինչպես ես եմ հորինել ,դու ուղղակի մարմին ես ,ես եմ քո մեջ հոգին դրել ու այդ հոգին սիրում ,պարզ հոգին ու անմեղ ,բայց միևնույն ժամանակ մեղավոր ,ինձ գերող ,ինձ սպանող ,ես սիրում եմ քեզ ,այնպես ինչպես ես եմ քեզ սիրում ,ոչ թե այնպես ինչպես դու կաս ,դու չես եղել ,ուղղակի ես եմ քեզ հորինել ,ատում եմ իմ հորինածը ,որ միջև այսօր չեմ մոռանում ,բայց շատ եմ ուզում մոռանալ .....................
Ձեռքս տանում եմ ու պատերին կպնելով շոյում այն ,պատերնել եմ սիրում ,սկսում եմ շուրթերս հպել նրան ,պատերիս մնացել է քո բույրը ,քո շոյը ,քո հետքերը ,իմ պատերին դու ես ,իմ անկողնում դու ես ,իմ տեղը դու ես .,ատում եմ քեզ ,բայց միևնույն ժամանակ սիրում ,անչափ սիրում ,առանձ քեզ ես չկամ ,կամ բայց քեզնով եմ լցված ,մազերս քո մազերն է ,աչքերս քո աչքերը ,դու իմ մեջ մի նրբություն ես ,որն ուտում է ինձ ,կրծում ,սպնում ....
լռում եմ ,աչքերս փակում ,ու վայելում դատարկ մութը ,լցված խեղդող ծխախաոտի ծուխով ,որորշել եմ թմրել ,որ ոչինչ չզգամ ,որ ոչինչ չհիշեմ ու չկարոտեմ քեզ ,ինձ գրկել է միայնությունը ,ինձ տիրում է տխրությունը ,ես չկամ այլևս ,ես այլևս ես չեմ ,քեզանից հետո ամեն ինչ անտանելի ուրիշ է ,տարբեր ու սոսկալի .............
թուլանում եմ ,տնքում եմ ,ինձ տիրող մթությունը ուտում է ներսիս շունչը ,ես ինձ զգում եմ խելագառ քամու պես ,մթում աչքերս օրորվում են մոլորվում եմ փոքր սենայի մեջ տեղավորված առհելի կարոտից ,ես չեմ զգում ոչինչ ,միայն գլխապտույտ,ինչ գեղեցիկէ երբ կողքից քեզ նայում ես ,նայում ես թե ինչպես ես դու տանջվում ,թե ինչպես ես խելագառի պես քեզ այն պատից մյուսը գցում ,ինքդ քեզ սպանում ,ես խելագառեմ ,այնքան գիժ ,որ սիրում եմ ինքս ինձ տանջել...
Դողում եմ ,դողում են ձեռքերս ,ոտքերս ,սիրտս ամեն ինչ իմ ներսում ցուրտ է ,քեզ չունեմ ,դատարկ եմ ,դու չկաս ,չկամ նաև ես ,ես այլևս գոյություն չունեմ ..............
kaedum em u haskanum vor harazat e inc amen mi bar.. harazat en mtqer@... nuynisk drvac bazmaketer@...
ReplyDelete