Կա լոկ լռություն.................
Թե միայն իմանայիր ,թե որքանեմ քեզ կարոտում ,ու թե ինչպես ......ախ երանի մի պահ զգայիր ,տեսնեիր .......
Զանգիտ եմ սպասում ,ու այս սպասումը ,ինչ -որ թախիծ է լցրել միայնությանս մեջ ,լռության մեջ ,գիշեր է ու չկաս,ու կլինի լուսաբացը ,ու չես լինի ,իսկ եր՞բ կլինես ,գուցե այսօր չլինե՞ս ,գուցե չսպասեմ ,ախ թե միայն լիներ այդ չսպասելը ,ախ թե միայն հնարավոր լիներ չսպասել......
Չեզ զգում միթ՞ե ,որ հարցականները խեղդում են ինձ ,ու չկա պատասխան ,կա լոկ լռությունը ,որը այնքան երկար է ձգվում.......ին՞չ անեմ ես .....ինչպե՞ս ,ինչո՞վ ,ինչո՞ւ .....
Ու չեմ կարողանում,ոչինչ ասել ,չասել նույնպես չեմ կարողանում,ինչպե՞ս տարանջատվեմ այս լռությունից ,որը գրկել է մարմինս ,ու ըդգծել մենակությունս......ին՞չ անեմ ես .......ախր չեմ կարող չասել ,որ կարոտում եմ ,չեմ կարող չասել ,որ ,որ դժվար է ,դժվար նույնքան ,որքան չսպասելը ........
Չկաս ,հասկանում եմ նաև ,այո ,որ չես լինելու ,և հասկանալուց անգամ ցավում է ներսս ,իսկ ինչո՞վ եմ լցնելու դատարկությունը այդ ,և միթ՞ե կլցվի օրս ,ախ անգամ այս պահից ,ու այս վարկյանից ,օրս դադաղ է ընթանում ,կարծես ձգվում է երկար ,ժամերս այնքան երկար են տևում ,շնչահեղձ եմ լինում այս դատարկությունից .....այս երկար լռությունից ,այս երկար ձգվող ժամերից ........
Թե միայն իմանայիր ,թե որքան եմ քեզ կարոտում,դեռ քո գնալուց շատ չի անցել ,բայց պակասում է օդս ,ծանր եմ շնչում,և մեկէ հիմա թե ինչ կլինի ,ու մեկէ ամեն բան ,այդ մեկ-մեկից ,միայն թե մեկ չէ ,թե ինչես զգում ,փորձում եմ պատկերացնել ,թե ինչես զգում ,իսկ տեսնե՞ս դու փորձում ես պատկերացնել ,թե ես ինչ եմ զգում ,չէ կշռադատել չեմ կարող ,մեկէ ,մեկ չէ միայն այն ,թե ինչ ես դու զգում.......
Ինձ մի հարց է տանջում գիտես,կա արդյո՞ք մի տեղ ,ուր վաճառում են լիաթոք ժպիտ ,կա արյդոք ,չէ պատասխան չկա դարձյալ ,ու կա լռություն փոխարենը ,եթե կա ,ինչպե՞ս գնել այն ,այն ին՞չ արժի ,արյդոք արժ՞ի գնել այն,չէ ցանկացած գնով ,իսկ որքան կտևի այն ,իսկ գուցե գնելուց հետո հայացքս չհագնի այն ,գուցե նեղ լինի ,գուցե տգեղ լինի ,և ինչո՞ւ չէ գուցե կեղծ լինի ,իսկ գուցե իրոք չկա մի տեղ ,մի վայր ,որտեղ վաճառեն ,իսկ գուցե կա ,բայց չեմ գտնի ,ին՞չ անեմ ես ,ծամածռվել է հայացքս ,նեղվել է ,աչքերս կուչ են եկել ,ու կարմարել են ,չեն արտասվում ,ու ոչել թաց են ,բայց կարմրել են ,ուռել են ,գուցե հարբած եմ ,ես ինչ իմանամ ,չէ որ կա լոկ մարմին ,չկա օդ ,շնչահեղձեմ լինում ,շունչս կանգառներով է շնչում ,արտաշնչել ,ախ որքան դժվար է նաև դա,ին՞չ անեմ ես...........
Ինչ հեռու ենք մենք իրարից ,ոչ մի դուռ չի բաժանում մեզ ,ու ոչել ոչ մի ճանապարհ ,բայց որքան հեռու ենք մենք ` ՀԵՌԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆ ,մի մոտիկ հեռավորություն ,բայց որքան հեռու ենք մենք ,մոտիկ ,բայց հեռու .........
Մեղավոր չես դու ,ու ես էլ չէ ,մեղավորը գուցե լռություն է ,որ բաժանաում է մեզ /.............այս մոտիկ գրկախառնության մեջ.........
Եվ մխրճվում եմ ,անդորի մեջ ,իսկ լռույթունը անձրևի կաթիլների նման ,դանադաղ իջնում է ,և խլացնում ներսիս գոռացող աղմուկը ,դանդաղ հոգուս մեջ լցնելով դատարկությունը ,այն վերածելով ջրափոսերի :
Դժվար է լռել ,ու դանդաղ համակերպվում եմ լռության հետ ,մի կերպ բերանաս շարժելով ուզում եմ խոսել ,գոռալ ու ասել ,սակայն ոչ դժվար է խոսել ,ու գիտես նաև դժվար է լռել ,չէ ոչ- մի կերպ խոսքերս չեն հավաքավում իրար ,ու ներսս կուտակվում ,կաթիլ առ կաթիլ լռությունը լցվում է ,և խեղդում ներսս :
Անիծվի այս լռույունը ,և ինձ ու քեզ հենց լռությունը է բաժանում ,երանի բառեր գտնվեին ,բառերը խոսքեր ասեին ,բառերը խոսվեին ,ճչային ,գոռային ,իրար ապտակեինք խոսքերով ,կծեինք խոսքերով,միայն թե չլռեինք իրար վրա ......
Ճնշվում եմ ,ճնշում են կուտակաված խոսքերը իմ մեջ ,ասես նեղ մի վանդակով փակել են ինձ ,ու նեղում են ,խեղդում ........Եվ բթանում եմ ,թմրանում այս ցավից ,ներսս լցվել են խոսքերս չասված և շուրթերիս փոխարեն աչքերս են խոսում և տեսնես միթե զգում ես դու ,դու առհասարակ միթե հասկանում ես աչքերս խոսող .և միթե իրոք զգում ես դու ,կամ տեսնում ,կամ հասկանում ,չէ .........և ոչ ես ,և ոչել դու ,չենք շարժվում ,չենք հասկանում ոչինչ ,ու ոչ մի բան ,լռել ենք ,արձանվել ,իրար ենք նայում ,քո հայացքի մեջ ոչինչ չեմ տեսնում ,կա լոկ հայացք ,սառն անծանոթ ,անծանոթ հայացք ,իմը բայց ուրիշինը ...........
ես քեզ հասկանում եմ .......
Չէ լռելը հարմար չէ .ու խոսքերնել չեն գտնում բառեր ,ախ անիծվի այս լռությունը, որ մեզ բաժանում է իրարից ,այս մոտիկ գրկախառնության մեջ .............
Հորդում է լռությունը ,կա լոկ լռություն ,անձրևի նման լցնում է հոգուս դատարկ փոսերը ,սրտիս ինչ-որ հատվածում ցավով հասկանում եմ ,որ մենք չենք բաժանում իրար ,ու ոչել ոչ մի հեռավորություն ,այլ լոկ լռություն է կիսում մեզ իրարից ...
Տեսնե՞ս ես եմ նեղվում ավելին ,թե դու գուցե ,ոչ ես ,ու ոչել դու չենք կարողանում հասկանալ ով է ավելի շատ նեղվում ,գուցե դու ամոթից,կամ գուցե ոչ ,բայց քո լռությունը լռություն չէ հավատա սիրունս ,լռում ես ,որովհետև ոչինչ չունես ասելու ,չունես խոսքեր ,չունես ասելու ինչ-որ բան ,ես եմ միայն գրողը տանի այս լռությւոնից տառապում ,ասելու շատ բան ունեմ ,բայց բառերն են քիչ ,և լռելնել է դժվար հավատա ,բայց եթե չլռեմ ,ու խոսեմ ,մեկ է քեզ ,մեկ է սիրելիս ...........
դու ասելու ոչինչ չունես ,իսկ ես ասելու շատ բան ունեմ ,բայց մեկէ ,կա լոկ լռություն,որը կիսում է մեզ իրարից ...........
Կա լոկ լռություն..................տանջող լռություն..........
No comments:
Post a Comment