ամեն մի հպումից
անջատվող նյարդներ......
և ինչ-որ մեկը մերկ փռված բազմոցին
օդը հոտ ունի
և այն մարմնահոտ է
օդը գույն ունի
և այն գրեթե կապույտ է
և ինչ-որ մեկը ծխում է
ինչ-որ մեկը նույնպես ծխում է
դողացող ձեռքեր
չռված ու լայն բացված բիբեր
ցույց տուր նորից այն ժամացույցը
որի սլաքները քարանում եմ
երբ անկողինը թրջվում է ...
և կիսամերկ հոգիներ
հագուստներ փռված հատակին
և ինչ-որ մեկը ծխում է
ինչ-որ մեկի մարմնիը գրկած
և կիրքը խրված կոկորդում
ինչ-որ մեկի ձեռքերը սահում են
ինչ-որ մեկի որովային
և անջատվում է ինչ-որ մեկը
ինչ-որ մեկին կպած
անջատվում է աշխարհից ՜
սրբեր սրբեր ՜լացակումած
պատին ծեփնված Մարիամը
և մոմեր
չվառված հանուն աղոթքների
գրեթե կապույտ քո հոգին
և գրեթե հողագույն քո մազերը
և քո ձեռքերը հանուն ազատության ...
բացվող տաբատներ
քանդվող հոգիներ
և ծնկի իջնող հզորագույն ինքնություն
հպարտություն ցխված պատին
ու լղոզված պատուհաններին
տեսարաններ
կինոներ կիսամերկ
ի բաց երկնքին
և ձայներ ՜ ձայներ ՜
ծիծաղներ ու նուրբ
ինչ-որ մեկը
ինչ-որ մյուսին
ու գրեթե կապույտ ....
ցույց տուր այն ժամացույցը
որի սլաքները կանգ են առնում
երբ անկողինը չի կսիվում քեզ հետ
այլ ամբողջանում է գիշերը անկողնում...
ինչ-որ մեկը ծխում է
ինչ-որ մեկին
բանտարկված
վանդակի մեջ
և վանդակ դրված քաղաքի սրտում
պատուհանից դուրս
համակարգ
օրենքներ
վառող ջահեր
և գոռոցներ
սրբեր լացող
ներսից քանդված ինքնություններ
և պաստառներ
և տվեք ինձ այն բաժակը
որ կիսալիքն է
և ես հարբում եմ ՜
և քո համն ունի
և քո այն օծանելիքը
և քո մարմինը
և քո մատերը
հողագույն մազեր
ես թույն եմ խմում
ու կորցնում եմ համակարգը
ես թույն եմ խմում
ու վառվում են օրենքները
ես թույն եմ խմում
ու սիրտս թրթռում է
ես թույն եմ խմում
ու կորցնում եմ աղոթքները .....
թույլ տուր կործանումը
թույլ տուր գողանամ մատերդ
շնչեմ մարմինդ
կրծքավանդակդ իբրև լեռներ
որովայնդ կանաչ հովիտներ
վիզդ ՜
ինչպես ծովեր
և աչքերդ ինչպես երկինք
սավառնում եմ ՜
կիսամերկ հոգիդ
և մերկ մարմինդ
և իմն է արքայությունը և զորությունը
և քոնն է փառքը
փառքը այն որը ես եմ
և աղոթքներ հազար անգամ չարտաբերված
և ցույց տուր այն ժամացույցը
որի սլաքենրը կանգ են առնում
երբ անկողինը թրջվում է կրքից
և ինչ-որ մեկը լուսաբացին
փռված բազմոցին կիսանջատված
կիսամերկ
բացված վերնաշապիկներ
կիսաբացված տաբատներ
և հոգիներ
հոգիներ գրեթե կապույտ
լուսաբացեր
որ հոտ ունեն
և գույն
դրանք քեզ են նման
այն օրվանից ի վերջ
երբ կիսաքուն
տենդում էին կրքից
տնքում էինք կրքից
և վանդակի մեջ
վանդակից դուրս համակարգ
ջարդված հոգիներ
և կիրքը ամենուր է
վանդակի մեջ
վանդակից դուրս ....
և մի ցանեք նրա օծանելիքը
ես ասում եմ ՝
ձեր վզին չի սազում նրա հոտը ....
այսքանը սիրելիս ՜ ................
Չգիտեմ ի՞նչու, բայց ես սիրահարված եմ քո գրածներին, Վեն ~ Ամեն անգամ կարդում եմ, ու ինքս ընկնում եմ խորը մտածմունքների մեջ: Չդադարե՛ս գրել, խնդրում եմ ♥
ReplyDelete