Կես ու մի կես վարկյան ,միլիվարկյան ,չգիտեմ ,մի պահ ,մի ակնթարթ,անջատվեի այս հիշողություններից ,տարանջատվեի այդ ճնշող ցավից ,այդ պահերից ես ազատվեի ,ախ այնքան են ծանրացել այդ հիշողությունները ,որ սեխմում են ոսկորներս ,ցավեցնում ամբողջ գլուխս ,ճնշում ամբողջ մարմինս ու մեկ առ մեկ ծածկում ,հոգիս ,սիրտս ....
Կես մի կես վարկյանով անջատվեի այդ հիշողություներից ,անջատվեի այդ ցավերից ,միթե կես ու մի կես վայրկյան ,կես վարկյանը ին՞չ է որ ժամանակը չի տալիս ,ախ գրողը տանի ,անջատվել եմ ուզում այդ հիշողություներից .....
Լուսաբաց էր նորից ,երբեմն այնքան եմ տարվել լուսաբացերով ,որ գուցե երբեմն կարծես իմ կյանքը չի ընթանում ,այլ կանգ է առել գիշերվա ու լուսաբացի հերթափոխի արանքում ,ոչ առաջ է գնում ու ոչ էլ հետ ,մնում է միայն լուսաբացի ու գիշերվա արանքում ........
Սկսվեց առավոտը......
Ատում եմ դիմակները ,ատում եմ դիմակահանդեսները ,սակյան կյանքի յուրաքանչյուր վայրկյան ,դիմակահանդես է ,խաղ ,թաթերաբեմ ........Երբեմն գեղեցիկ դերեր կան ,որոնք այնքան կուզեի լիներ իրականության մեջ ,այնքան կուզեի ,սակայն ոչ ,բոլորնել ունեն իրենց դերերը ,ու բոլոր դերերնել տրված ժամանակից հետո ,չեն կարող շարունակվել :
Գեղեցիկ էր առավոտը ,ու անսպասելի չէր ,երկուսել գիտենք ,որ լինելու է այն ամենը ,ինչը գիտեինք որ լինելու է ,դա պատահականություն չէր ,դա ոչ էլ անգամ ճակատագիր էր ,դա մտածված էր ,երկուսիսել կողմից ......
գեղեցիկ էր նա ,նրա մարմինը ,նրա քայլերը ,ոչ թե ինձ նրա անսպառ գեղեցկություն էր գերում ,այլ դերի վերջը ,երկուսել խաղում էիք գեղեցիկ...
Սակայն կյանքում կան դերերը ,որոնք վերջանելուց հետո ,դառնում է հիշողություններ ,իսկ երբեմնել այդ անտանելի հիշողությունները գրկում են մեզ ,մեր ուսերը ,մեր հայացքը ,ու ամբողջ ուժով սեխմում մեզ ,խեղդում ,ախր չ՞է որ դեր են ,սակայն կյանքում յուրաքչնյուր դեր ,նորից ու նորից ,վերջանալուց հետո ,դառնում է իրական մի հիշողություն .....
Նա միակն էր այդ դերերից ու սցենարներից ,որը չսպիացավ ,չանցավ ու գնաց ,այլ լոկ մնաց այստեղ ,այստեղ ,որոտեղ հանդիպում են կիրքը ,սերը ,հիշողությունները ու դերերը ....
Հասանք նրա տուն ,փոքր տուն էր ,հավաքված ,գեղեցիկ ,կար նեղ մի պատուհան ,նեղ հյուրասենյակ ,նեղ սենյակ ,որտեղ պետք է կատարվեր այն ամենը ,ինչը սեցնարի ամենաթունդ մասներ :
Բեյլիզ ,Սպիտակ գինի ,օղի ,ու ամեն մի խմիչքից երեք չոր բաժակ ,նա անդար խոսում էր ,փորձում իր մեծ տարիրք հետ մեկտեղ ,ինչ որ բան սովորեցնել ,սակայն նա անգամ պատկերացում չուներ ,թե ով է նրա դիմաց նստած.....
միացվեց գեղեցիկ երաժշտությունը ,Աստված իմ ,ամբողջ մարմնով ցանկանում էի նրան ,նրա պարանոցը ,նրա մատերը ,ձևացա իբրև թե հարբած եմ ,և պառկեցի նրա հենց ոտքերի մոտ ,ոչ ոք չէր խոսում ,քամի էր միայն ,և գեղեցիկ երաժշտություն ,սկսեցի նրա ոտքերի վրա երա-շտության նոտաները նվագել ,զգում էի ,որ տնքում էր ,սկսեց նուրբ ձեռքերով շոյել մազերս ,նրան գուցե հենց իմ մազերն էր ավելի շատ դուր եկել ,ապա նուրբ այդ մատներով հասավ շուրթերիս ,սկսեց մեղմ շոյել ,իսկ հետո գլխով էլ ավելի մոտեցավ ինձ ......
.զգում էի նրա շուրթերը ,դերը շարունակվում է ,լռում էինք ,սակայն մեր մարմիներն ու մատները խոսում էին ,իրար շոյում ,փաղաքշում ,սակայն ոչ այդ ամենը լոկ ցանկություներ ,կեղծիք ,ոչինչ չբերով շոյանքներ ու կիրք ........նա ավելի ձգևեց ,նա իմ գրկում էր ,սկսեցի շոյել նրա կրծքավանդակը ,կարծես նա դեռ երիտասարդ էր,նուրբ մարմին ուներ ,նրա հոտը ,սկսեցի շուրթերով դանադաղ շոյել նրա ուսերը ,պարանոցը ......սիրուն էր ,սցենարը .....
երեկոն իջավ ,չեինք խոսում ոչինչ ,լռությունը գրկել էր սենայկի ամբողջ տարածությունը ,անգամ երժշտություն էր խլանում ,օղուց էլ ավելի էր բթանում մարմինս,թուլանում ,ծխում էինք ,մտածում ,սակայն ինչի մասին ,ես վստահ եմ ամբողջ հոգով ,որ մտածում էինք ինչպես սկսել հաջորդ գլուխը....
երեկո էր ,սակայն ոչ ,եթե չեմ սխալվում գրողը տանի ,արդեն կես գիշերվա գալուն բան չէր մնացել ,էլ ավելի սկսվեց կիրքը արտայատվել ,սիրում էինք իրար .շարունակվում էր ,սակայն ծիծաղելին այներ ,որ ոք չհամարձակվեց հաբուրել ,նրա շուրթերը այդպեսել չզգացի ,պատահակնությունը ,թե սցենար ,ախ միչև այժմ ամբողջ հոգով ու ուժով ցանկանում են նրա շուրթերը :
քամին ուժեղացավ ,չորացած ծաղիկներ կար դրված սեղանին ,որոնք քամուց տարածվում էին ամբողջ սենյակով ,իջնում նրա մերկ մարմնին ,թառամած այդ ծաղիկները ,գրկում էին նրա մարինը ,ու մեղմ քամուց տատանվում ,նրա մազերը :
Դեր էր ընդամենը ,սակայն չէի սիրում նրան ,այլ ցանկանում էի ,սակայն ոչ սա էլ ու վերջ ,առաջին ու վերջ ,երբեք ոչինչ պետք չէ շարունակել ,ոչ մի սցենար ,ոչ մի դեր ,ոչ մի պատմությունը ,ախ գրողը տանի սցենարից անցանք պատմություն ....
տնքում էր,ցավում էր ,սակայն քմծիծաղում էր ,իսկ ես ,լոկ դերում էի ,դեր էի տանում ,իբրև տարված եմ նրանով ,որ կգժվեմ հիմա ....չէ ,սւոտ էր ...
սուտ ու կեղծիք
սուտ էր այդ ամենը ,չևոր դեր էր ,ու ինքնել ,ու ես էլ գիտեինք որ ընդամենը դեր ենք խաղում ....լոկ դեր ,իրոք որ իսկական դերասանները խաղում են միայն կյանքում .....
ինչ էր սա ,ևս մեկ օր ,ևս մեկ պահ ,ախ միայն թե հնարավոր լիներ մոռանալ այդ ամենը ,այդ մի օրը ,այդ կամ կես օրը ,անջատվել լիներ այդ ամենից ,տարաջտվել լիներ այդ հիշողությունից ,մի կես ,թեկուս կես մի միլիվյրկյան հնարավոր լիներ ,անջտվել ,կիսվել այդ հիշողությունից ...
Չէ ճիշտ հասկացեք գրողը տանի ,չեմ սիրում ես ,ու ոչել սիրահարվել եմ ,սա սեր չէ ,այլ պարզապես եթե հնարավոր լիներ այդ առջին ու միակ բանը կրկնել ,չէ գեղեցիկ չէր լինի ,չևոր ամեն ինչ գեղեցիկ է մեկ անգամ .............
միացվեց գեղեցիկ երաժշտությունը ,Աստված իմ ,ամբողջ մարմնով ցանկանում էի նրան ,նրա պարանոցը ,նրա մատերը ,ձևացա իբրև թե հարբած եմ ,և պառկեցի նրա հենց ոտքերի մոտ ,ոչ ոք չէր խոսում ,քամի էր միայն ,և գեղեցիկ երաժշտություն ,սկսեցի նրա ոտքերի վրա երա-շտության նոտաները նվագել ,զգում էի ,որ տնքում էր ,սկսեց նուրբ ձեռքերով շոյել մազերս ,նրան գուցե հենց իմ մազերն էր ավելի շատ դուր եկել ,ապա նուրբ այդ մատներով հասավ շուրթերիս ,սկսեց մեղմ շոյել ,իսկ հետո գլխով էլ ավելի մոտեցավ ինձ ......
.զգում էի նրա շուրթերը ,դերը շարունակվում է ,լռում էինք ,սակայն մեր մարմիներն ու մատները խոսում էին ,իրար շոյում ,փաղաքշում ,սակայն ոչ այդ ամենը լոկ ցանկություներ ,կեղծիք ,ոչինչ չբերով շոյանքներ ու կիրք ........նա ավելի ձգևեց ,նա իմ գրկում էր ,սկսեցի շոյել նրա կրծքավանդակը ,կարծես նա դեռ երիտասարդ էր,նուրբ մարմին ուներ ,նրա հոտը ,սկսեցի շուրթերով դանադաղ շոյել նրա ուսերը ,պարանոցը ......սիրուն էր ,սցենարը .....
երեկոն իջավ ,չեինք խոսում ոչինչ ,լռությունը գրկել էր սենայկի ամբողջ տարածությունը ,անգամ երժշտություն էր խլանում ,օղուց էլ ավելի էր բթանում մարմինս,թուլանում ,ծխում էինք ,մտածում ,սակայն ինչի մասին ,ես վստահ եմ ամբողջ հոգով ,որ մտածում էինք ինչպես սկսել հաջորդ գլուխը....
երեկո էր ,սակայն ոչ ,եթե չեմ սխալվում գրողը տանի ,արդեն կես գիշերվա գալուն բան չէր մնացել ,էլ ավելի սկսվեց կիրքը արտայատվել ,սիրում էինք իրար .շարունակվում էր ,սակայն ծիծաղելին այներ ,որ ոք չհամարձակվեց հաբուրել ,նրա շուրթերը այդպեսել չզգացի ,պատահակնությունը ,թե սցենար ,ախ միչև այժմ ամբողջ հոգով ու ուժով ցանկանում են նրա շուրթերը :
քամին ուժեղացավ ,չորացած ծաղիկներ կար դրված սեղանին ,որոնք քամուց տարածվում էին ամբողջ սենյակով ,իջնում նրա մերկ մարմնին ,թառամած այդ ծաղիկները ,գրկում էին նրա մարինը ,ու մեղմ քամուց տատանվում ,նրա մազերը :
Դեր էր ընդամենը ,սակայն չէի սիրում նրան ,այլ ցանկանում էի ,սակայն ոչ սա էլ ու վերջ ,առաջին ու վերջ ,երբեք ոչինչ պետք չէ շարունակել ,ոչ մի սցենար ,ոչ մի դեր ,ոչ մի պատմությունը ,ախ գրողը տանի սցենարից անցանք պատմություն ....
տնքում էր,ցավում էր ,սակայն քմծիծաղում էր ,իսկ ես ,լոկ դերում էի ,դեր էի տանում ,իբրև տարված եմ նրանով ,որ կգժվեմ հիմա ....չէ ,սւոտ էր ...
սուտ ու կեղծիք
սուտ էր այդ ամենը ,չևոր դեր էր ,ու ինքնել ,ու ես էլ գիտեինք որ ընդամենը դեր ենք խաղում ....լոկ դեր ,իրոք որ իսկական դերասանները խաղում են միայն կյանքում .....
ինչ էր սա ,ևս մեկ օր ,ևս մեկ պահ ,ախ միայն թե հնարավոր լիներ մոռանալ այդ ամենը ,այդ մի օրը ,այդ կամ կես օրը ,անջատվել լիներ այդ ամենից ,տարաջտվել լիներ այդ հիշողությունից ,մի կես ,թեկուս կես մի միլիվյրկյան հնարավոր լիներ ,անջտվել ,կիսվել այդ հիշողությունից ...
Չէ ճիշտ հասկացեք գրողը տանի ,չեմ սիրում ես ,ու ոչել սիրահարվել եմ ,սա սեր չէ ,այլ պարզապես եթե հնարավոր լիներ այդ առջին ու միակ բանը կրկնել ,չէ գեղեցիկ չէր լինի ,չևոր ամեն ինչ գեղեցիկ է մեկ անգամ .............
եվ նորից լուսբացա ,կամ թեկուզ գիշերվա ու լուսադեմի արանքում կանգնած ինչ որ մեկ ,հեռվում , պատկերացնում եմ նրան ,նրա մերկ մարմինը ,ու ինչ որ նկարչի նման ծխախոտը դրված բերանիս արանքում ,վրձինը ձեռքիս փորձում եմ անմահացնել նրան .......ու սկսվեց նա չի շարժվում տեղից ,նա լուռ կանագնած է ,գուցե արդեն իսկ պատրաստի կտավ է ,չէ ,նա չկա ,դա ընամենը իմ լուսաբացի խաբկանք է ....
Հեյ ,հեյ,հեյ.....չկա պատասխան կա լռություն ,իսկ իմ հոգիս ու ես գոռում ենք ...-կարոտել եմ ,չհաբուրված քո շուրթերը ........
Ախ երանի մի կես ու կես վարկյան հնարավոր լիներ անջատվել այս ամենից,այս հիշողություներից.. ...........
Հիշողությունները ,գիտեք սա ընդամենը նման է մեկի ,մի ցնդած մեկի օրագրին ,ով երբեքել չի կարողանում կյանքում անջատվել հիշողություններից ,տարանջատվել անցյալից ....
Հիշողություներնել են շնչում ,սիրտ ունեն ,ապրում են ,երբեք չեմ կարող դրանք վանել ինձանից ,ում տամ ,ախ գրողը տանի ,հիշողություները մեր ձեռք բերված զգացմունքներն են ,մեր ապրած տարիների փոխհատուցումը ......
Ատում եմ ,ամբողջ ուժով այն հիշողությունները որոնք այդպեսել չսպիացան ,կամ գուցե սպիացան ,ով իմանա ,բայց դեռ նրանց զգում եմ ,մատերիս ,մարմնիս ,հոգուս ,ուղեղիս,մի խոսքով ամբողջ մարմնով զգում եմ նրանց.....
Ատում եմ կյանքում հիշողությունները ,ախ եթե հնարավոր լիներ ,մի կես վարկյանով դրանցից անջատվել ...............
.jpg)
Հիշողությունները ,գիտեք սա ընդամենը նման է մեկի ,մի ցնդած մեկի օրագրին ,ով երբեքել չի կարողանում կյանքում անջատվել հիշողություններից ,տարանջատվել անցյալից ....
Հիշողություներնել են շնչում ,սիրտ ունեն ,ապրում են ,երբեք չեմ կարող դրանք վանել ինձանից ,ում տամ ,ախ գրողը տանի ,հիշողություները մեր ձեռք բերված զգացմունքներն են ,մեր ապրած տարիների փոխհատուցումը ......
Ատում եմ ,ամբողջ ուժով այն հիշողությունները որոնք այդպեսել չսպիացան ,կամ գուցե սպիացան ,ով իմանա ,բայց դեռ նրանց զգում եմ ,մատերիս ,մարմնիս ,հոգուս ,ուղեղիս,մի խոսքով ամբողջ մարմնով զգում եմ նրանց.....
Ատում եմ կյանքում հիշողությունները ,ախ եթե հնարավոր լիներ ,մի կես վարկյանով դրանցից անջատվել ...............
No comments:
Post a Comment