Բարի լույս ,ու մնաս բարով.......
Արի չսկսեմ ,չսկսեմ այս խեղճ ու կրակ թխթի սկզբից ,այլ ասենք սկսեմ վերջից ,բայց ոն՞ց սկսեմ ,ինչպե՞ս գրեմ ,չէ չէ ասելու շատ բան ունեմ ,բայց որ՞ից սկսեմ ,ինչպե՞ս սկսկեմ ,այնքան խառնեն մտքերս ու ես ,որ այս մի հատիկ թխթից չենք կարողանում մի ինչ- որ նամակի վերնագիր անգամ որոշենք......
Բարև ,վաղուց է ինչ ոչինչ չեմ ասել ,ու ասելիքներս մեկ առ մեկ հավաքվել են կոկորդիս ,խեղդում են արդեն ,սակայն բառերս չեն հերիաքում ,կամ այնքան խառնեն ,որ չգիտեմ .....
Կարոտել եմ ,քո ակնթարթային հայացքը ,քո ինձ նայող աչքերը ,մեկ հատիկ կարոտով եմ կարոտել .
գիտես այսօր այն օրն է ,այն օրը ,երբ ես ու դու դիմավորցեինք մեջ վերջին առավոտը ,չէ տխուր չեմ գրողը տանի ,այլ առհասարկ այքան են հիշողությունները հիշեցնում այդ օրը ,որ կարծես նորից ապրում եմ ,կամ լոկ,լոկ վերապրում եմ այդ առավոտը ,սակայն առանձ քեզ ......
գիտես այսօր այն օրն է ,այն օրը ,երբ ես ու դու դիմավորցեինք մեջ վերջին առավոտը ,չէ տխուր չեմ գրողը տանի ,այլ առհասարկ այքան են հիշողությունները հիշեցնում այդ օրը ,որ կարծես նորից ապրում եմ ,կամ լոկ,լոկ վերապրում եմ այդ առավոտը ,սակայն առանձ քեզ ......
գիտե՞ս միևնույնէ գեղեցիկ առավոտը ,թեկուզ այն նման չէ այն առավոտին ,սակայն գեղեցիկ է ,չքնաղ ,անսովոր .........
Նորից բարև ,այս անգամ զուտ բարև ,բարև քանզի արդեն առավոտ է ,գիտես այսօր որոշել եմ մաքրություն անել իմ ներսում ,հավաքում եմ բոլոր իմ հիշողությունբները ,մեկ առ մեկ նրանց վրայի փոշին մաքրում ,մեկ առ մեկ հիշում ու հեգնում ,ժպտում,ծիծաղում ,ատում ,արատասվում ....դասավորել եմ իմ ներսը ,մի վաղեցի՛ր ,քեզ քո տեղից չեմ շարժել ,դու կաս ,դու մնում ես ,դու անփոփոխես ,ու անգամ չեմ համարձակվում դիպչել այդ կետին ,այդ անկյունին .....
գիտես կարոտում եմ ,զգում եմ ,թե որքան է փոխվել կյանքս ,սակայն կարծես անցյալից կարչած ,ներկայում փնտրում եմ ,այն երանելի պահերն ու վայրկայնները ,ախ որոնք հիշելիս սպիացած իմ վերքերը նորից սկսում են բացվել ,ցավալ ,չէ չեմ կարողացել մոռանալ քեզ ,սիրուս վրա այքան եմ ուժ ծախսել ու վատնել ,որ ուժ չունեմ քեզ մոռանալ ,պարզապես ,մի կես ,մի կտոր ուժ է մնացել ,որը վատնում եմ շնչելու վրա ......հեշտ չէ ,ինչքանել որ ամեն ինչ լավ լինի ,միևնույն է դու չկաս ,ու ինչ որ մի կտոր շնչառություն է պակասում ,իմ շնչից ,ու դժվարանում եմ շնչել .............
Գիտե՞ս ինչ է սպասելը,արի չիմանանք դա ,արի չիմանանք թե ինչ է սպասելը ,թե ինչպես եմ քեզ կարոտում ,ափսոս որ դու այդ չես զգում ,բայց ինչ է կարոտը ,ախ գրողը տանի ,երանաի դաել չիմանայի ,դրա տեղն էլ չիմանայինք ,չէ կարոտում եմ ,կարոտում եմ ...........կար ոտ ում...........
Լռեց նորից ,լռեցին շուրթերս ,չեմ ուզում ,սա մեր վերջին առավոտն էր ,կյանքում ամեն ինչ սկսում է առավոտից ,բայց.......մենք մահացանք առավոտյան ,ես և դու ,մենք բաժանվեցի երկու հատիկի ,ես և դու ....... իսկ մի ամբողջ ՄԵՆՔ ,չկա .........մի հատիկ Մենք ,կիսվեց ,ու դարձավ երկու հատիկ Ես և դու...............
ինչի՞ց սկսեմ ,չեմ կարողանում ,չէ ,չեմ կարողանում ..........
Ինոչ որ հոգնածություն է իջել ուսերիս ,տարօրինակ մի հոգնածություն ,հոգնել եմ իմ ներսում գտնվող պատերազմներից ,իմ հոգում գտնվող զինադադարներից ,ու շխթայական հրադաթարների խաղտումներից ..... հոգոնել եմ ոչ թե պայաքրելուց ,կամ հաղթելուց կամ պարտավելուց ,այլ լոկ հոգնել եմ ,մի ուղով ընթացող իմ կյանքից..... Ախ ,այն ,անգամ այն մաքուր թեկուզ և կեղժ ժպիտը ,այլևս չկա ,դաել եմ կորցրել պատերազմում ,դաել եմ տվել դատարկությանը ,և հիմա անգամ իմ հայացքի մեջ նայելիս ,գիտես ,անհսականալի ոչինչ չես տեսնի ,ոչինչ այլևս չկա ,ու այդ դատարկությունը իջել ու գրկել է հայացքս անգամ ,ոչինչ չկա այլևս անցյալից ,ոչինչ չի մնացել ,ու գիտես լոկ հիմա եմ հակսանում ,թե ինչու նորից կվերադարնայի այնտեղ ,հենց այն օրը մեր վերջին առավոտը ,ուղղակի կապրեի նորից ,էնքան սիրուն էր ,էնքան լուռ ու խուլ ,էնքան սառը ու տաք .....բայց ոչ ,կյանքը անցյալից վերցրել ու շպրտել է ինձ ներկա ,որտեղ չկաս դու ,ու իրոք շնչառությունս պակասում է հավատա..........
Ու նորից ,դանդաղ ,կիսաառողջ ,քայլում եմ դեպի հավերժություն ձգվող իմ մենակությունը ,նստում արդեն ինձանից հոգնած ու մաշված աթոռիս ,վերցնում ,կիսատս թողած բաժակը ,վառում ինձ մաշող ծխախոտը ու սպասում նորից ,Ախ այնքան եմ սպասել ,որ ինքսել արդեն չգիտեմ ,թե ինչ եմ սպասում .......
Ախ նորից բարև ,խառնեմ ,առովտս գիշերվա հետ խառն է ,բարև չունի ոչ մի պատասխան ,բարև ու նորից բարև ,բայց չկա ձայն ,ընդամենը այսօր այն օրն է ,այն առավոտը ,մեր վերջին առավոտը ,բարի լույս ,ախ բարև ,ու մնաս բարով..............
երանի տանջող այդ բարևից հետո ,հաջորդեր ոչ թե կարոտն ու ցավը ,այլ ամենին ,քեզ ու ամեն ինչ, ինչ որ կա ,դրանց հաջորդեր մնաք բարովը....
ու ոչինչ այլևս չմնար ,այդ մի հատիկ մնաս բորվից հետո.
ու ոչինչ այլևս չմնար ,այդ մի հատիկ մնաս բորվից հետո.
բայց անգամ այս մնաք բարովն է կիսված ,դա քեզ եմ ասել ,ոչ թե զգացմունքներին ,ոչ թե ,ախ գրողը տանի,բարի լույս ,ու մնաս բարով ...........
Մնաս Բարով.........
Չէ չկա նման ճիշտ ,որքանել որ կյանքում մնաս բարովը ասվում է ,սակայն միևնույն է դրանից հետո ոչինչ չի վերջանում ,ոչ մի պատմության մեջ ,դեռ վերջակետը չի դրվում ,չէ որ մարդիկ հեռանալուց հետո ,միշտել թողնում են մեզ հիշողություններ,որոնք երբեմն մեզ ,ուղղակի ցավն են պատճառում ,անգամ լավ հիշողությունները ,չէ որ այլևս նրանք չեն կրկնվում :
Առավտոները նոր սկիզբ են բերում ,սակայն կյանքում հանդիպում են այնպիսի առավոտները ,որոնք վերջ են բերում ....
Վերջը որքան էլ գեղեցիկ չէ ,ու սպասված չէ ,միևնույն է սիրունս ,այն գալիս է անրաժեշտաբար .......
Գրողը տանի ,բարի լույս ,բայց մնաս Բարով................
No comments:
Post a Comment