ոչինչ չի հերիքում
բայց ուզում եմ խոսել
բայց մի տեսակ անկարող բառերի մի շարան
կոկորդիս կանգնել ու խեղդում է ինձ .
Փչացել են բառերը
կամ քչացել են
կամ կորցրել են իմաստները
թե պարզապես դու ես անգին .
ոչինչ չեմ հասկանում .
դու քո տեղում չես
ու անցորդներ են գալիս ու գնում
ոմանք կիսով չափ տեղավորվում .
իսկ ոմանքել ախ՜ ոմանքել .
անցանք առաջ .
հոգնել եմ
հրադաթարներից
պատերազմներից
ու շղթայական այս սպասումներից
մեջս ասես կծիկ կա մեծ
անլույս
ու տափակ
տխրությամբ լցված
հիշողությամբ ծածկված
ու ավելի վատը
կարոտից շինված .
խաղաղության եմ սպասում անվերջ
մինչդեռ ժամանակը ոչինչ չի բուժում .
ասես այդ ամեն նման է անհույս մի հիվանդության
որ քո անունն ունի
քո ձև ունի
քո ձայն ունի
ես հիվանդ եմ ներսից
կամ չգիտեմ
բայց ցավում է
ասես կրակներ են վառվում ներսում
երբեմն անգամ փոթորիկ է
իսկ այնուհանդերց միշտ ցուրտ է .
աներևույթ
անանուն
կսկիծով լի
ախ այդ կարոտը
որ չի բուժվում
որ չի բուժվում
չկա հաբեր
կա լոկ սև ռոմ
որ թե միքիչ
ինձ կտանի
գույն կտա
որը չկա.
համ կտա
ու գլխապտույտ .
մի քիչել ծիծաղ
քողարարկված ու ծածակված
լացով
անկարող մի զզվանքով
անանուն մի ցավով .
բայց երեբեմն անգամ
ես զգում եմ
ցավը կարծես իմն է դառնում
երբեմն փոքրանում է
այնքան փոքրանում
որ կարելի ծալել ու դնել գրպանս
բայց դեն չեմ նետում
քեզանից հետո դա է մնացել .
միշտ չի որ այն ուժեղ է ցավում .
բայց երբեմն ցավում է ուժեղ .
այնչափ
որ ոչինչ չի հերքում
կմկմալու համար
խոսելու համար
դրա մեծության
մասին .
ոչինչ չի հերիքում
կամ բառերն են անիմաստ
կամ բառերն են քիչ
կամ չգիտեմ
գուցե դա մեծ է ահագին
ու միշտ...
քեզանից հետո ծածկվում եմ
հայելու առաջ փակում եմ դեմքս
քեզանից հետո դողում եմ
քեզանից հետո ցուրտ է միշտ .
ու ավելի վատը
քեզանից հետո
ես չկամ
չկամ գոյություն չունեմ
քեզանից հետո ոչինչ չկա .
բայց անցորդներ են որ գալիս են
խցկվել փորձում
փորձում մնալ
չգնալ քո պես
բայց տեղդ
ախ տեղդ
տեղդ է կյանքը
իսկ իմ կյանքս իմը չէ
այն վարձակալ են
կամ գուցե վաճառել եմ .
հազար ու մի գիշերներում
հոթելներում
մոթելներում
սրա ու նրա ծոցերում
վաճառել եմ .
չէ փչացել եմ
շատ եմ հարբել
ու քեզանից հետո
հարբած եմ միշտ .
այստեղ են բոլորը
ես էլ եմ այստեղ .
միայն դու չկաս .
չգիտեմ երբևէ կգաս
որովհետև այս ամենից զատ
ուզում եմ ասել
քեզանից հետո ցուրտ է մի տեսակ.
անեղանակ .
քեզանից հետո միշտ է ցուրտ .
գարունները իզուրեն ծաղկում
ամառները իզուր են վառվում
աշունները իզուր են թրջվում
իսկ ձմեռները
ախ ձմեռները .ավելի վատ
իզուր են դողում .
քեզանից հետո հիվանդ եմ
ներսից եմ հիվանդ .
ոչինչ չի հերիքում
բառերը կամ քիչ են
կամ փչացել են
կամ կամ կամ
չգիտեմ
գուցե ընդամենը ոչինչ ...
՝Վեն Մաքելվին
No comments:
Post a Comment